قرآن غریب است

سلام علیکم طبتم؛
عیدتون مبارک و طاعات تون قبول

خداوند مهربان توفیق عنایت فرمود و البته نظر لطف قرآن هم شامل حال حقیر شد و 29 شب در محضر قرآن کریم آیاتی را با شما دوست عزیز مرور کردم .
الحمد لله رب العالمین

در پایان و روز سی ام پسندیده می دانم که با یک خاطره پویش سی روز،سی نشانه را به پایان رسانم.

یکی از علمای بزرگوار از اساتید حقیر می فرمودند :
در یکی از تشرفاتم به حرم رسول مکرم اسلام صلی الله علیه و آله و سلم در مدینه ی منوره خطاب به ایشان عرض کردم :
یا رسول الله! در این سفر چندین بار محضر شما مشرف شده و عرض حاجت کرده و با شما صحبت کردم.آیا امکان دارد که شما هم با حقیر از طریق قرآن صحبت کنید ؟

کمی تامل کردم و در دلم متوجه به رسول خدا شده و از خداوند خواستم کلام رسول خودش را از طریق قرآن به من نشان دهد.
سپس قرآن را با آداب مخصوص به این مسئله باز نمودم.
آیه ای که آمد به شدت ذهن من را به خودش مشغول نمود
آیه اینگونه شروع می شد :
و قال الرسول ….
پیامبر گفت …

گوئی عرصه ی قیامت است و رسول خدا با پروردگار خویش اینچنین صحبت می کند :
وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا
در آن روز پیامبر (به شکوه از امت در پیشگاه رب العزّه) عرض کند: بارالها (تو آگاهی که) امّت من این قرآن را به کلّی متروک و رها کردند.

ایشان می فرمودند : به خودم آمدم .
گوئی صدای پیامبر را می شنوم که از کنار گذاشتن قرآن توسط امت خود در حال شکایت است و گمان می کنم این گلایه ی رسول خدا ، گلایه ی امروز ایشان از امت خود نیز باشد .

دوست عزیزم !
بیائیم با خود کمی رو راست باشیم و جایگاه قرآنی که شبهای قدر بر سر گرفتیم را در زندگی روزمره ی خود ببینیم .
اگر دستورات قرآن بالای سر ماست که خدا را شکر کنیم
و اگر خدائی نکرده قرآن را در خانه هامان فقط سالی یکبار گردگیری می کنیم کمی به خود آئیم و رفاقت مان را با قرآن بیشتر کنیم .

حقیقتا قرآن مجید زنده است و بر اعمال ما ، نحوه ی تعامل ما با کلام خدا و نیز غربتش در خانه هایمان شاهد بوده و در روز قیامت شهادت خواهد داد.